Σας προτείνω δύο βιβλία που διάβασα και μου άρεσαν πάρα πολύ!
Σας έβγαλα και αναλυτικές φωτογραφίες...
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ποιος μπορεί να καταδικάσει τον έρωτα; Ποιος μπορεί να καταδικάσει την ευτυχία; Μα ο έρωτας δεν είναι η ευτυχία; Λοιπόν, κι εγώ, που τα βρήκα όλα αυτά τώρα, γιατί θα πρέπει να υποχωρήσω;
Όλοι γύρω μου λένε: «Θάλεια, κάνε πίσω. Έχεις στα χέρια σου ό,τι θέλησες ποτέ: μια πολιτική καριέρα, έναν πλούσιο άντρα, δυο παιδιά και όλα τα υλικά αγαθά του κόσμου! Γύρνα πίσω στη ζωή σου». Στη ζωή μου… μα ποια ζωή;
Όλα τα χρόνια που πέρασα δίπλα στον άντρα μου, τον πλούσιο μεγαλοβιομήχανο Αλέξη Καραδήμα, ένιωσα τον πόνο, γνώρισα τη βαναυσότητα, γεύτηκα κάθε μορφή βίας από αυτόν. Ήταν μια ζωή προκαθορισμένη, χωρίς έρωτα, δίχως ευτυχία κι αγάπη.
Όταν όμως συνάντησα τον Ερμή, εκείνον τον υπέροχο ζωγράφο, για πρώτη φορά ένιωσα όλη μου την ύπαρξη να συγκλονίζεται. Δε χρειάζεται τίποτε περισσότερο από μια σπίθα φωτιάς για να καεί ένα σπίτι, όπως και μόνο μια ματιά για να καούν δυο καρδιές. Εκείνη τη μέρα όλα άλλαξαν στη ζωή μου… για πάντα!
Η αληθινή ιστορία μιας γυναίκας στη ζωή της οποίας ο έρωτας και η αγάπη συγκρούστηκαν παθιασμένα με τη σκληρότητα και τη βία.
…και δυο λόγια από τον συγγραφέα
Αγαπημένες μου φίλες και φίλοι, σας καλωσορίζω στο καινούργιο μου βιβλίο.
Αφορμή για τη συγγραφή του αποτέλεσε μια πληροφορία που πήρα τυχαία από φιλικό μου ζευγάρι. Αφορούσε τον ανηλεή ξυλοδαρμό γνωστής κυρίας των βορείων προαστίων από τον επώνυμο κι εύπορο σύζυγό της, γεγονός που είχε περάσει και στις εφημερίδες πριν από χρόνια. Ομολογώ ότι άκουσα πράγματα απίστευτα κι έτσι αποφάσισα να ψάξω το θέμα. Ξεκίνησα από το διαδίκτυο και μετά, επί δύο και πλέον μήνες, ερεύνησα ενδελεχώς τον Τύπο της εποχής. Καθώς περνούσαν οι μέρες, παραδόξως επιβεβαίωνα τις πληροφορίες μου. Μάλιστα, διαπίστωνα ότι πολλά είχαν –άραγε, εντελώς τυχαία;− «κοπεί» από τα ρεπορτάζ!
Συγκλονισμένος, σε κάποια επόμενη συνάντησή μας δήλωσα στους φίλους μου ότι αποφάσισα να γράψω κάτι, σεβόμενος, φυσικά, τα πραγματικά γεγονότα και τους πρωταγωνιστές τους. Έτσι, προέκυψε αυτό το μυθιστόρημα, που είναι βασισμένο σε πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις.
Θέμα του βιβλίου δεν είναι ο συγκεκριμένος ειδεχθής δράστης ή το άτυχο θύμα του, αλλά γενικότερα το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας∙ ιδιαίτερα η βία προς τη γυναίκα. Ρώτησα και ψυχολόγους, για να ενημερωθώ καλύτερα. Τι έμαθα; Η ενδοοικογενειακή βία είναι υπαρκτή, και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Απλώς δεν τη βλέπουμε ή, πολλές φορές, επιλέγουμε να μην τη βλέπουμε, και να μη μιλάμε γι’ αυτήν.
Φίλες και φίλοι, τούτο το βιβλίο είναι η στάση μου απέναντι σ’ αυτό το εκφυλιστικό φαινόμενο που τρώει τα σπλάχνα της ελληνικής οικογένειας. Είναι η κριτική μου, είναι η προσωπική καταγγελία μου, είναι το προσωπικό μου ΟΧΙ, είναι το δικό μου ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ! Διάλεξα αυτό τον τρόπο για να διαμαρτυρηθώ, να φωνάξω και να συμπαρασταθώ σε κάθε πονεμένη γυναίκα που σήμερα −τώρα!− υφίσταται αυτή την άδικη και από κάθε άποψη αδικαιολόγητη βία.
Σχεδόν έναν χρόνο χρειάστηκα για να ολοκληρώσω αυτό το μυθιστόρημα – το έκανα με πόνο ψυχής. Όλη αυτή την περίοδο άκουσα και διάβασα δεκάδες ιστορίες απίστευτης βίας που υπέστησαν γυναίκες από τους συζύγους τους και κατάλαβα ότι η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα φαινόμενο που διαπερνάει κάθε κοινωνική ή οικονομική τάξη, είναι πάνω από την πολιτική, τη μόρφωση, τη θρησκεία ή το χρήμα.
Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς αν υπάρχει διέξοδος. Κατά τη γνώμη μου, μόνο η αγάπη, ο έρωτας και ο σεβασμός προς τον/τη σύντροφό μας. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτά τα τρία στοιχεία δίνουν το στίγμα των διαπροσωπικών σχέσεων και αλλάζουν συθέμελα όχι μόνο ανθρώπους αλλά και κοινωνίες ολόκληρες, αρκεί οι άνθρωποι να είναι ειλικρινείς απέναντι στους εαυτούς τους και στους άλλους.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Θάνος Κονδύλης
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Η Σοφία γεννήθηκε με τη σφραγίδα της υποχρέωσης στην ψυχή και με ένα μεγάλο ελάττωμα που βόλευε τους γύρω της∙ δεν μπορούσε να αρνηθεί σε κανέναν τίποτε, δεν μπορούσε να πει όχι. Το τίμημα που πλήρωσε ήταν βαρύ, αφού για τις λάθος επιλογές της έχασε ακόμη και την ελευθερία της.
Από την άλλη, η Μαρίνα είπε όχι σε όλα όσα την καταπίεζαν. Όχι στους γονείς, σε μία υποκριτική κοινωνία, σε έναν έρωτα-δυνάστη και στην πιθανότητα να χάσει τη μονάκριβη κόρη της. Το τίμημα ήταν να χάσει κι αυτή, εκτός από την ελευθερία της, και τον ίδιο της τον εαυτό.
Θα ανταμώσουν μέσα στα σκοτάδια, κι όταν τα μάτια τους θα συνηθίσουν, θα μάθουν, άλλοτε βίαια κι άλλοτε με τρυφερότητα, πως το φως που βγάζει η ψυχή είναι πιο δυνατό και πιο ζεστό από του ήλιου. Θα διδαχθούν η μία από την άλλη, θα αντέξουν η μία για την άλλη, θα κλάψουν η μία με την άλλη. Όπως κάνουν μόνο οι φίλες.
Και εκεί που πίστεψαν πως την κέρδισαν την παρτίδα της ζωής, αυτή θα τους δείξει πως μπλόφαρε, γιατί έκρυβε ένα αντίο στο μανίκι της.
